პირველი ლექცია ა.წ. 5 მარტს
წაიკითხა მისმა მაღალყოვლადუსამღვდელოესობამ, მანგლელმა ეპისკოპოსმა
ანანია ჯაფარიძემ.
უკვე ოცდათხუთმეტი წელია, მეუფე
ანანია არის საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის წმინდა სინოდის წევრი –
იგი 1981 წელს იქნა აღყვანილი ეპისკოპოსის ხარისხში. თავდაპირველად
მას ნიკორწმინდის ეპარქიია მართვა დაევალა, თვენახევრის შემდეგ კი
გადაიყვანეს ახალციხისა და სამცხე-ჯავახეთის ეპარქიაში. მაშინ ამ
რეგიონში ერთადერთი მართლმადიდებლური ტაძარი გახლდათ წმ.მარინეს
სახელობის ეკლესია, რომელიც, ფაქტიურად, მრევლის გარეშე იყო
დარჩენილი. იქაური მოსახლეობა დეზორიენტირებული იყო, ქართული
გვარ-სახელების მქონენი თავს ან ფრანგებად მიიჩნევდნენ, ან –
სომხებად, იმის მიხედვით, თუ რომელი ეკლესიის მრევლს წარმოადგენდნენ –
რომის კათოლიკური თუ სომხური მონოფიზიტურისა. ამ ფაქტმა უბიძგა მეუფე
ანანიას, დაეწყო ამ საქმის კვლევა-ძიება. მან უამრავი ნაშრომი შექმნა
საქართველოს ეკლესიის ისტორიის, ქართველთა ერთიანობის პრობლემების
შესახებ. მთელი ამ ღვაწლის დამაგვირგვინებელი ნაშრომი კი არის
მონოგრაფია “საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორია.”