Τα περισσότερα από αυτά
μεταφράστηκαν στα Γεωργιανά από ανώνυμους μεταφραστές κατά την
προαθωναϊκή περίοδο. Η εξαίρεση είναι η ομιλία του Σόφρον της
Ιερουσαλήμ (8 638 μ.Χ.) που μεταφράστηκε από τον Εφραίμ Μτσίρε(11ος
αιώνας μ.Χ.
Μεταξύ των κειμένων περί της
Βαπτήσης της Αγιάς Νίνας († 338) είναι το ψευδο-επιγραφικό και
θεωρείται αντι-Αριανικό κείμενο.
Ο Ιουλιανός του Τάμπης (ο 5ος
αιώνας ) είναι άγνωστος στη χριστιανική λογοτεχνία και το
περιεχόμενο της ομιλίας του είναι αντι-μονοφυσιτικής φύσης.
Η πηγή της ομιλίας
περι βάπτίσης από τον Κύριλο της Ιερουσαλήμ († 386) βρέθηκε
να είναι η δική του Κατήχηση III (PG 33, στήλη 425-450).
Ο συγγραφέας δύο ακόμη ομιλίων
περί της Βάπτισης είναι ο Γρηγόριος της Nύσσης (4 394). Το δεύτερο
από αυτά τα δύο είναι συνέχεια του πρώτου, και πρέπει να προφέρεται
την επόμενη εβδομάδα μετά τη γιορτή του Βαπτίσματος του
Κυρίου.
Η πρώτη ομιλία είναι γνωστή στις
πηγές της Γεωργίας ως του οποίου ο συγγραφέας είναι ο Αγ. Ιωαννης
Χρυσόστομος (όπως επίσης και στις συριακές πηγές ). Ωστόσο, σύμφωνα
με μια ελληνική πηγή αποδίδεται στον Γρηγορίου του Θαυματουργού (†
270) (PG 10, col. 1177-1189). Η συντομευμένη λατινική εκδοχή της
ιδίας ομιλίας είναι γνωστή ως αυτή του Γρηγόρη της Αντιόχειας (6ος
αι.) (PG 88, στήλη 1865-1872).
Το ελληνικό κείμενο της δευτέρης
ομιλίας είναι γνωστό ως η συγγραφή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου
(PG 64, στήλη 33-38) και του Γρηγορίου της Αντιόχειας (PG 88, στήλη
1871-1884), και το θραύσμα του αναφέρεται στο το έργο De Sacris
Parallelis (PG 96, col. 509-512) και τα έργα του Γρηγορίου τηε
Νύσσης που θεωρούνται χαμένα (PG 46, col. 1109-1112).
Στην ομηλιτική λογοτεχνία που
μεταφράζεται στα Γεωργιανά, υπάρχουν επτά ακόμη ομιλίες στο
Bάπτισμα γνωστές ως αυτές του Ιωα/ννη Χρυσοστόμου († 407). Από αυτά
τα επτά, η ελληνική πηγή μόνο ενός κειμένου προσδιορίζεται. Μόνο
μία ελληνική πηγή είναι σίγουρη (PG 50,col 805-808).
Η ομιλία περί Βαπτίσης του
Αγίου Προκλού της Κωνσταντινούπολης († 446) (PG 65, 757-764)
βρίσκεται σε δύο γεωργιανές μεταφράσεις.
Το πρώτο κείμενο, το οποίο
περιλαμβάνεται στο Mravaltavi, αντιπροσωπεύει μια προ-Αθωνική
μετάφραση, ενώ το δεύτερο προέρχεται από τη Ρωσική Πρόλογος -Σύναξη
(17ος αιώνασ), πιθανώς από τον βασιλιά της Γεωργίας, Βασιλιά Αρτσίλ
(1647-1713). Στο Prologue-Sinaxis, το οποίο μεταφράζεται από τα
ρωσικά, μπορεί να βρεθεί ένα άλλο σπιτικό γνωστό ως αυτό που ανήκει
στον Πρόκλο: η ελληνική του πηγή είναι άγνωστη.
Η ομιλία περι Βαπτίσης του
Ψευδο-Ευσέβιου της Αλεξάνδρειας (5ος αι.) (PG 86, 372-380)
διατηρείται σε δύο αρχαίες γεωργιανές μεταφράσεις. Το ένα από αυτά
περιλαμβάνεται στο Αθωνικό Mravaltavi και μεταφράζεται από την
ελληνική πηγή, ενώ το άλλο διατηρείται στο Tbeti και στο Parkhali
Mravaltavi και περιέχει προφανείς Αρμενισμούς.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε
σύγκριση με το ελληνικό κείμενο, στη γεωργιανή έκδοση έχουν
προστεθεί έξι αποσπάσματα, πράγμα που δείχνει την ύπαρξη ενός
εκτεταμένου κειμένου στην ελλινική γλώσσα